وقتی وارد فرودگاه امام می شوم، خجالت می کشم
تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۰۹۲۴۲
وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه وقتی از فرودگاههای همسایه وارد فرودگاه امام میشویم، انگار از یک شهر بزرگ وارد روستا شدیم، گفت: اقداماتی از جمله مذاکره برای خرید هواپیما در دستور کار است.
به گزارش ایران اکونومیست، رستم قاسمی امروز در مراسم افتتاح سه پروژه بزرگ فرودگاهی در فرودگاه بینالمللی مهرآباد، اظهار کرد: در بخشهای حمل و نقل کشور شرایطمان خوب نیست؛ به عنوان نمونه در بخش ریلی سرعت قطارمان در بخش باری، کمتر از ۱۰ کیلومتر در ساعت است، در بخش مسافری بسیاری از لوکوموتیوهایمان دو برابر عمرشان هم تمام شده، در بخش حملونقل جادهای ۴۰۰ هزار کامیون در جادهها تردد میکنند که بیش از ۲۰۰ هزار دستگاه امروز باید از رده خارج شوند، زیرا سالی بیش از چند میلیارد دلار هزینه سوخت اضافه میدهیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه در بخش هوایی سه مشکل اساسی داریم، افزود: مشکل اول مربوط به وضع کارکنان است که تا زمانی که وضع منطقی نداشته باشند، ادامه کار برایشان سخت است. باید مشکلات کارکنان، متخصصان و خلبانان حل شود، وضع درآمدی معیشتی کارکنان هوایی کشور فاجعه است. در مجلس باید کار ویژهای برای مهمترین و سختترین بخش حملونقل کشور که هوایی است، انجام شود.
قاسمی با بیان اینکه باید موضوع معیشت کارکنان حل شود، گفت: بخش آتشنشانی و برجهای کنترل هوایی، شش سال است که مابهالتفاوت حقوقشان را دریافت نکردهاند و شرایط کارکنان بسیار بد است، باید یک فکر ویژه کرد و کمیسیون عمران هم قرار شده نگاه ویژهای برای معیشت کارکنان بخش هوایی داشته باشد.
وزیر راه و شهرسازی با بیان اینکه اگر در آسمان اتفاقی رخ دهد، همه دنیا از آن باخبر میشوند، گفت: اگر اتوبوسی در جادهای تصادف کند و ۴۰ نفر کشته شوند، اگرچه جان آنها هم اهمیت دارد، اما این اتفاق در دنیا و کشور سروصدای زیادی ندارد، اما اگر یک هواپیمای ۴۰ نفره سقوط کند، دنیا خبردار میشود و درباره بخش هوایی ایران قضاوت میکند.
وضعیت فرودگاههای کشور در شأن جمهوری اسلامی نیست
وی درباره وضعیت فرودگاههای کشور اظهار کرد: بخشهای فرودگاهی تلاشهای زیادی کردند و گزارشات فنی دادند و برای پروژههای امروز هم کارهای بزرگی انجام شده که در همین دولت شروع شده، اما وضع فرودگاههای کشور ما اصلاً خوب نیست. من به لحاظ مسئولیتهایی که در دولتهای گذشته داشتم از ریاست اوپک تا وزارت نفت، به بیش از ۶۰ کشور سفر کردم اما وقتی از فرودگاههای همسایه وارد فرودگاه امام میشویم، انگار از یک شهر بزرگ وارد روستا شدیم و این در شأن جمهوری اسلامی نیست.
وزیر راه و شهرسازی اضافه کرد: فرودگاه استانبول در دوران کرونا آمار بالاترین پرواز را داشت؛ این فرودگاه برای مسافرت روزانه ۲۰۰ میلیون نفر ساخته شده و یک شهر فرودگاهی است و درآمد بسیار زیادی دارد، اما من هنگامی که با یک شخص خارجی وارد فرودگاه امام خمینی میشوم، خجالت میکشم، جمهوری اسلامی ایران ۸۰ میلیون نفر جمعیت دارد فرودگاه امام خمینی اصلاً در شأن جمهوری اسلامی نیست.
بعضی سالنهای مهرآباد برای ۵۰ سال پیش است
قاسمی درباره وضعیت فرودگاه مهرآباد نیز بیان کرد: اکنون باندی ساخته شده و کار بزرگی بوده، اما بعضی سالنهای آن برای ۵۰ سال پیش است و نیازمند تغییرات اساسی در فرودگاه مهرآباد که مرکزیت دارد هستیم یا فرودگاه مشهد که دیگر قابلیت نشست و برخاست برای پروازها را ندارد؛ بنابراین وضع فرودگاههای کشور نیاز به تعمیرات اساسی دارد.
وی با اشاره به بخشهای پروازی اظهار کرد: درست است که در شرایط تحریمی هستیم، اما اقداماتی خوبی انجام شده ازجمله تلاش برای افزایش پرندهها که به دلیل تحریمها، گفتنش به صلاح نیست، اما همین کارها هم اصلاً کافی نیست و پرندههای ما عمر زیادی دارند. بنابراین در این سه بخش باید تغییرات اساسی انجام شود.
خرج ۲۰ میلیارد دلار برای اصلاح بخش حمل و نقل
وزیر راه و شهرسازی در ادامه گفت: ۱۵۰ هزار نفر در مسیر رفت و برگشت اربعین جابهجا و شدند تاخیرها هم خیلی زیاد نبود. ما اقداماتی را هم در دست اجرا داریم، هرچند برای حل مساله حمل و نقل کشور از برخی از دوستان نامهربانی میبینیم، اما برای حدود ۲۰ میلیارد دلار مجوز دریافت کردیم که اگر عملیاتی شود و بگذارند اجرایی شود، بخش حمل و نقل کشور اساساً تغییر میکند.
واردات لوکوموتیو و خرید هواپیما در دستور کار است
قاسمی ادامه داد: اقداماتی از جمله مذاکره برای خرید هواپیما در دستور کار است، برای ساخت لوکوموتیو در داخل کشور قرارداد بستیم، همچنین قطار برقی تهران-مشهد در دستور کار است، ما برای حدود ۲۰ میلیارد دلار مجوز دریافت کردیم که اینها میتواند تحول بزرگی در حوزه حمل و نقل ایجاد کند و امیدواریم این اتفاق بیفتد و نگرانیهای ما برطرف شود. این کار به همدلی و همکاری در دولت نیاز دارد و به تنهایی در وزارت راه شدنی نیست و لازم است همه کشور بسیج شود.
وزیر راه و شهرسازی همچنین بیان کرد: قرار است تعدادی لوکوموتیو وارد و همچنین در کشور ساخته شود، تمام کریدورهای اساسی در کشور مانند رشت-آستارا، چابهار-سرخس، بوشهر-عسلویه و شیراز-بوشهر ناقص هستند و در این طرح برنامهریزی برای آنها انجام شده است، طرح عظیمی است و موجب نجات حملونقل کشور خواهد شد.
قاسمی دربار راهآهن رشت-آستارا و طرح روسیه برای سرمایهگذاری در این پروژه گفت: این طرح دو روز پیش در اختیار ما قرار گرفته و در حال بررسی است.
منبع: خبرگزاری مهر برچسب ها: رستم قاسمی ، فرودگاه امام خمینی (ره) ، وزارت راه و شهرسازی ، حمل و نقل هواییمنبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: رستم قاسمی فرودگاه امام خمینی ره وزارت راه و شهرسازی حمل و نقل هوایی وزیر راه و شهرسازی وارد فرودگاه امام فرودگاه های کشور دستور کار جمهوری اسلامی میلیارد دلار حمل و نقل بخش حمل نقل کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۰۹۲۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طالبان در سیلاب هم آب را به ایران بست | چانهزنی بر سر آب به کجا رسید؟
یکی از بزرگترین مشکلات استان سیستان و بلوچستان، خلف وعده مقامات کشور همسایه یعنی افغانستان در رهاسازی حقابه ایران از رودخانه هیرمند است. البته قسمتهایی از این استان بهطور میانگین هر سه سال یکبار بیش از ۳ تا ۵ میلیارد مترمکعب بارش باران را تجربه میکند و حتی سیل نیز خسارتهای قابل توجهی به این نقطه از کشور وارد کرده است.
به گزارش فرهیختگان، اما به دلیل مدیریت نهچندان مناسب، این حجم از آب وارد دریا شده و فرصت استفاده از آن از بین میرود. همین بارشها در صورت مدیریت صحیح میتواند استان را از بحران اولیه آبی نجات دهد، اما ضعیف بودن راهبردهای مدیریتی باعث شده تا سیستانیها بهره چندانی از این نزولات آسمانی نداشته باشند.
از سوی دیگر مسائل امنیتی که پس از ناآرامیهای سال ۱۴۰۱ در سیستانوبلوچستان شکل گرفت و حملات تروریستی که در راسک و چابهار صورت گرفت، نگاه توسعهای استان را به امنیتی تغییر داده و اولویتها را جابهجا کرده است.
نیم قرن چانهزنی بر سر آببه دنبال کشمکشهای تاریخی بر سر ذخایر آبی در منطقه، معاهده حقابه میان افغانستان و ایران بر سر رود هیرمند که از کوههای هندوکش سرچشمه میگیرد در اسفندماه سال ۱۳۵۱ به امضای نخستوزیران دو کشور رسید و سه ماه بعد در خردادماه ۱۳۵۲ مجالس قانونگذاری دو کشور این معاهده را تصویب کردند. تصویب این معاهده شرایط حقوقی استفاده از هیرمند را برای ایران و افغانستان مشخص کرد. براساس این معاهده، حقابه ایران ۲۶ مترمکعب در ثانیه آن هم در سالهای معمولی و نرمال آبی است.
این معاهده، سال معمولی و نرمال آبی را نیز تعریف کرده که براساس سنجش مرکز سنجش دهراوود مشخص میشود و آن هم طوری است که یک سال نرمال آبی در حوضه آبی هیرمند چیزی حدود شش میلیارد و ۵۰۰ میلیون مترمکعب آب میباشد. براساس محاسبه حقابه ایران سالانه به ۸۲۰ میلیون مترمکعب میرسد. با این حال از زمان به امضا رسیدن این معاهده تاکنون، دولت افغانستان آنچنان که باید به مفاد آن عمل نکرده است. چنانچه در سالهای اخیر با وجود دیدارها و گفتگوهای متعدد میان مقامات دو کشور بر سر احقاق حقوق ایران و رهاسازی آب هیرمند به سوی دریاچه هامون، در سال آبی جدید، ۱۱ درصد از حقابه ۸۲۰ میلیون مترمکعبی به سمت ایران روانه شده است.
ماجراجویی اردوغان در چهارراه آسیاکارشناسان معقتدند مساله آب در سیستان به دلیل قرارگیری در شرایط خاص و بحرانی، تبدیل به یک ابزار سیاسی و انتفاعی شده است. چنانچه بسیاری از سدهایی که در افغانستان ساخته میشود به صورت سفارشی هستند. در این میان، کشورهایی مثل هندوستان و ترکیه به دلایل سیاسی، اقتصادی و استراتژیکی در سدسازیهای افغانستان روی کانال هیرمند و سدهای دربندیخان و هریرود نقش بسزایی دارند.
درواقع افغانستان با این سرمایهگذاریهای خارجی موفق به اجرای برنامههای آبی خود شد و ایران یکی از کشورهایی است که از این پروژهها متضرر میشود. امنیتیسازی موضوع آب در کابینه کابل، مردم این کشور را نیز تحت تاثیر قرار داده است. مردم افغانستان و حتی دانشجویان افغانستانی که در خارج از این کشور زندگی میکنند نیز نسبت به کوچکترین کنش آبی در منطقه، واکنش نشان میدهند. این درحالی است که کشور ما از چنین نیروهای فعالی کمنصیب است و متاسفانه نسبت به دغدغهها و طرحهای همان تعداد محدود هم بیتوجهی میشود. برای درمان مشکل آب، طی دهههای اخیر سرمایههای زیادی به بهانه اجرای طرحهای توسعهای روانه جنوب شرق کشور شده، اما این طرحهای پرهزینه تقریبا هیچ آوردهای برای مردم این منطقه نداشته است.
مقامات: امیدواریم ادامه داشته باشددر روزهای اخیر تصاویر منتشر شده حاکی از رهاسازی آب هیرمند به سمت هامون است. این اتفاق درحالی رخ داده که در سال جاری افغانستان شاهد بارشهای قابل توجهی بوده و برخی از کارشناسان بر این باورند که این رهاسازی آب تحت اختیار مقامات افغانستان نبوده و به عبارتی آنها چارهای جز روانه کردن آبهای سرریز شده به سمت ایران نداشتهاند. با این حال مقامات دو کشور واکنشهای مثبتی نسبت به این موضوع نشان دادهاند.
ملا عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی نخستوزیر طالبان، در دیدار با حسن کاظمی قمی، سفیر ایران در افغانستان اعلام کرد که آب رودخانه هیرمند پس از پایان خشکسالی چندساله، به استان سیستانوبلوچستان رسیده است. کاظمی قمی نیز در دیدار با امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه طالبان ضمن تشکر از تعهد و اقدامات کابل به تامین حقابه ایران، ابراز امیدواری کرده که این روند رهاسازی آب از سدها تداوم داشته باشد و حقابه ایران از رود هیرمند تامین شود.
علی سلاجقه، رئیس سازمان حفاظت از محیطزیست هم با ابراز امیدواری از ادامهدار بودن روند رهاسازی آب، از رایزنیها و نشستهای متعدد میان مقامات دو کشور خبرداد و اعلام کرد که مسئولان حاکم بر افغانستان رویکرد مناسبی نسبت به مساله حقابه داشتند.
درویش: طالبان اراده مثبتی نداردمحمد درویش فعال محیطزیست با تاکید بر اینکه هیرمند رودخانهای است که آوردهاش بیش از ۵ میلیارد مترمکعب در سال است، گفت: «حقابه ایران از مجموع آورد سالانه رودخانه هیرمند ۱۴ درصد است؛ بنابراین کشورما از این حقابه ۸۲۰ میلیون مترمکعب سهم دارد. در حال حاضر گفته میشود که از ۸۲۰ میلیون متر مکعب ۷ درصد و در خوشبینانهترین حالت ۱۱ درصد وارد کشور شده، یعنی چیزی حدود ۸۰ تا ۹۰ میلیون مترمکعب. پس هنوز بخش قابل توجهی از آن حقابه وارد ایران نشده است.
دلیلش هم این است که دولت طالبان به کمک سد «کمال خان» توانسته مسیر رودخانه هیرمند را تغییر دهد و سرریز آبی که از سد «کجکی» و سد کمال خان خارج میشود به جای اینکه مسیر طبیعی خود را طی کرده و وارد ایران شود، به سمت تالاب «گود زره» در مرز بین افغانستان و پاکستان میرود. گزارشهایی که دریافت شده حاکی از آن است که بیش از یک میلیارد مترمکعب آب به سمت گود زره رفته است، یعنی بیش از حقابه ایران که ۸۲۰ میلیون متر مکعب است. متاسفانه ایران هم نتوانسته که حقابه را از طالبان بگیرد و این آبی که اخیرا آمده بیشتر از رودخانه «فراهرود» آمده.
فراهرود یکی دیگر از رودخانههایی است که از افغانستان جاری میشود و به ایران و تالاب «هامون صابوری» که در مرز ایران و افغانستان و یکی از تالابهای تشکیلدهنده دریاچه هامون است، میرسد. بارندگی در آن ناحیه خیلی زیاد بوده و افغانستان هم هنوز آنجا سد ندارد، بنابراین آب از کنترلش خارج شده و وارد ایران شده است. پس هیچ اراده مثبتی در دولت طالبان برای این مقدار آبی که وارد ایران شده نبوده و آنها اگر میتوانستند این آب را هم نمیدادند.
در حال حاضر هم یک پروژه برای ساخت سد روی فراهرود دارند و به محض تکمیل شدن ساخت این سد، یک قطره آب هم از افغانستان وارد خاک ایران نخواهد شد. گود زره محصول طبیعی رودخانه هیرمند است. یعنی هیرمند در طول سالیان سال با طی کردن مسیرش وارد هامون میشده و سرریز آن به سمت گود زره جریان پیدا میکرده. گود زره هم یک تالاب مثل بقیه تالابها است. وقتی آب داشته باشد، پوشش هم ایجاد میکند و پرندگان برمیگردند.
اگر گود زره شورهزار است، پس هامون هم شورهزار حساب میشود. بالاخره اگر آب نداشته باشد تبدیل به شورهزار میشود. اتفاقا دیالوگی که ایران باید با طالبان برقرار کند این است که ما مخالف گود زره نیستیم و میخواهیم مسیر طبیعی رودخانه طی شود. یعنی آب وارد هامون شود، در هامون سرریز کند و وارد گود زره شود. اگر آن مسیر طبیعی اتفاق میافتاد، هم ایران از آن نفع میبرد و هم افغانستان. حتی پاکستان هم میتوانست از آن منتفع شود و کل منطقه سرسبز و خرم میشد و چشمههای گرد و خاک هم مهار میشد.
اما افغانها میانبر زدهاند و اجازه نمیدهند که آب وارد ایران شود و میخواهند آن را مستقیم وارد گود زره کنند. این اتفاق میتواند در کوتاهمدت میزان ورودی آب به گود زره را بهبود ببخشد، اما چشمه بزرگ گرد و خاک در ایران به وجود میآید و با توجه به اینکه باد غالب از غرب به شرق است، بخشهای غربی افغانستان و منطقه هرات متاثر خواهند شد و آنها هم آسیبش را خواهند دید.»
رهاسازی آب به نفع افغانستان استمتاسفانه مذاکرهکنندگان ایرانی بلد نیستند که یک مذاکره برد-برد با دولت افغانستان و طالبان انجام دهند که ورود آب به ایران درنهایت به نفع هر سه کشور ایران، افغانستان و پاکستان خواهد بود. این اتفاق میتواند به شکل گرفتن حسن همجواری بهتر کمک کند. ما باید به سمتی برویم که بتوانیم با یکدیگر وارد تعامل شویم و نیازهای خود را به شکلی مطرح کنیم که حل آنها منجر به ضرر برای کشور دیگر نباشد؛ بلکه یک منفعت مشترک ایجاد کند. چنانچه از سمت خراسان جنوبی رودخانههایی هستند که وارد افغانستان میشود و ایران هم جلوی آنها را نگرفته.
اما چه دلیلی دارد که افغانستان جلوی این آبها را بگیرد؟ ما باید رفاقت خود را به همدیگر اثبات کنیم و تلاش کنیم که بگوییم هر چقدر حال این کشورها بهتر باشد و وضعیت رفاهیشان بهبود پیدا کند، به نفع همدیگر است و میتوانند به یکدیگر کمک کنند که درنهایت تجارت قویتری شکل بگیرد. افغانستان باید بداند که بزرگترین شریک تجاری آن در منطقه ایران است و بنابراین بهتر است که هوای ایرانیها را داشته باشد تا آنها هم هوای افغانستانیها را داشته باشند. تروریسم در منطقه کنترل شود و امنیت برقرار شود. به این ترتیب یک معامله برد-برد تعریف میشود.
میتوانیم حتی بیشتر حقابه بگیریمدرویش معتقد است که افغانستان بهشدت به انرژی نیاز دارد. وی در این باره گفت: «در آن منطقه بادهای ۱۲۰ روزه وجود دارد که الان به بادهای ۱۶۰ روزه تبدیل شده. خوشبختانه اخیرا چندین توربین بادی در آنجا جانمایی کردهاند و ما میتوانیم از انرژی بادی آنجا برق تولید کنیم و البته باید تعداد این توربینها زیاد شود. سپس برق را به کشورهای همسایه صادر کنیم و در ازای آن حتی حقابه بیشتری از آن ۸۲۰ میلیون مترمکعب بگیریم. افغانستان هم میتواند به مردم خودش توضیح دهد که اگر ما داریم به ایرانیها آب میدهیم، در عوض از آنها برق میگیریم و این یک معادله برد-برد است.
به این ترتیب اگر پوشش طبیعی هامون برگردد و چشمههای تولید گرد و خاک مهار شود کیفیت دریافت انرژی هم بهتر میشود و حتی میتوان در آنجا پنلهای خورشیدی احداث کرد و تولید برق را افزایش داد. مشکل و خطایی که در ایران اتفاق افتاده این است که میخواستند از حقابه برای تامین آب نهفقط در زابل بلکه در کرمان و زاهدان استفاده کنند و طرف افغانستانی هم متوجه شد که این آب هرگز به گودزره نمیرسد و ایرانیها میخواهند برای توسعه شهرهای خودشان از آن استفاده کنند؛ بنابراین حقابهای به تالاب بینالمللی هامون نرسید و چشمههای تولید گرد و خاک افزایش یافت.
باید توجه داشته باشیم که بخش قابل توجهی از متخصصان آب افغانستان در دانشگاههای ایران و در همین دانشگاه تهران تحصیل کردهاند و ما خودمان این فهم بومشناختی را به آنها منتقل کردیم. اگر تا الان هم اجازه دادند آبی وارد ایران شود به دلیل این است که آنها وزارت نیرویی مثل وزارت نیروی ما نداشتند که اگر داشتند ۳۰ سال پیش همان بلایی که ما بر سر زایندهرود آوردیم و گاوخونی را از بین بردیم؛ بلایی که با زدن سدها روی «کر» و «سیوند» بر سر «بختگان» آوردیم؛ همان بلایی که با زدن سد روی کرخه و کارون بر سر «هورالعظیم» و «چادگان» آوردیم؛ افغانستانیها همین بلاها را بر سر هیرمند و هریرود میآوردند و اجازه نمیدادند که یک قطره آب به سمت ایران بیاید. ما متوجه نیستیم که باید یک معامله برد - برد تعریف کنیم تا ضمن احترام به قوانین طبیعت، همگی از آن سود ببریم.»
حداقل آب شرب این استان را تصفیه کنیددرویش با اشاره به اینکه بیش از ۹۵ درصد بارندگی که امسال در استان سیستانوبلوچستان اتفاق افتاد، در قسمت بلوچستان بود، گفت: «در این استان شیب زمین به نحوی است که امکانی برای هدایت آب به سمت بالا فراهم نمیکند. سیستان منطقه بسیار کمبارشی است و میانگین بارندگیهایش زیر ۵۰ میلیمتر است و همیشه مدیون ورودی آب هیرمند بوده که از سمت افغانستان و ارتفاعات هندوکش میآمده. ما باید سعی کنیم با بجا آوردن حسنهمجواری کاری کنیم که این حقابه به ایران برسد و در عین حال کار دیگری که باید بکنیم این است که سیستم تصفیهخانه فاضلاب را در زابل راه بیندازیم. شما اگر وارد زابل شوید با پدیده عجیبی روبهرو میشوید و آن بوی تعفنی است که در شهر هست. این به دلیل این است که آب شربی که مردم استفاده میکنند تصفیه نمیشود و به صورت کنترل نشده در معابر عمومی جاری میشود و به این ترتیب بوی بد آن امکان زیست باکیفیت را سلب کرده است. چرا ما آنجا یک تصفیهخانه نزنیم و با بازچرخانی این آب ارزشمند، دوباره از آن استفاده نکنیم؟ دستکم برای کشاورزی میشود از آن استفاده کرد. این کارهای مهمی است که ایرانیها باید در آن منطقه انجام دهند.»